วันนี้ตื่นมาเครียดต่อกับงานที่ทำแล้วมีแต่ทางตัน ทำไมเพิ่มมานั่งทำตอนนี้นะ ปล่อยให้เป็นอย่างนี้ได้ไง ขนาดเราเองยังดูออกเลยว่ามั่ว แล้วที่ปรึกษาเค้าก็ต้องดูออกสิเนอะ ทำไงดีล่ะ เหลือเวลาอีกครึ่งวันเองสำหรับปั่นผลงาน เครียดจนอยากร้องไห้ อยากไปให้พ้นจากจุดนี้จริงๆ กลั้นใจให้เวลานี้ผ่านไปเร็วๆละกัน ทำเป็นมึนๆไม่รู้สึกรู้สาไปเหรอ สับสนในตัวเองมากมาย สาธุ…ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเถอะ ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม…พิมพ์เยอะๆใจจะได้สบายขึ้น พร้อมกลับไปสู้งานใหม่ สู้แค่ตายค่ะ
wanna cry…
ธันวาคม 23, 2010
ใส่ความเห็น