Work Hard

วันนี้เพิ่งไปประชุมงานโครงการที่ 4 มา ทีแรกคุยกะอาจารย์ที่ปรึกษาว่าไปประชุมแทนเพื่อน ผช.นักวิจัยอีกคน แล้วจะไม่ยุ่งกะโครงการนี้แล้ว คุยไปๆมาๆ ดร.ที่เอ็ม ก็ดันพูดยกยอเราซะงั้น หลังจากนั้นเลยปัดงานโครงการนี้ไม่ได้เลย แต่ก็เป็นเรื่องที่เราอยากทำนะ เพราะเนื้อหาบางส่วนดันมาเกี่ยวข้องกับงานทีสิสเราด้วยไง ไหนๆก็ไหนๆ เหนื่อยทั้งทีก็จะได้เอาไปใช้หลายๆอย่างหน่อย ที่สำคัญเค้าเรียกเราว่า “ผช.นักวิจัยพร้อมใช้” คือมีข้อมูลเกือบทุกอย่างอยู่ในหัวแล้ว นอกจากนั้นก็ยังเคยทำงานโครงการมาแล้ว หรืออะไรประมาณนั้น (ถ้ามองอีกมุมมันก็ไม่ถูกนะ เพราะถ้าไม่ให้โอกาสใครทำงานครั้งแรก แล้วจะเอาคนมีประสบการณ์มาจากไหนได้มากมาย) อ่อ…หยอดท้ายอีกหน่อยนึง ดร. แอบถามว่าเรามีโครงการหลังเรียนจบโทรึยัง แบบว่าอยากได้ไปทำงานด้วยที่เอ็มนั่นแหละ น่าประทับใจชะมัด

หลังจากเดินยิ้มออกห้องประชุมมาก็พบว่า…มีงานรออยู่ นั่นคือ โครงการที่ 1 และ 2 อันนึงต้องเตรียมเอกสารเพื่อยื่นเสนอโครงการ อีกอันนึงก็ต้องรีวิวงานเพิ่มเพื่อเตรียมประชุมกับหน่วยงานราชการกรมนึงที่คอยสร้างปัญหาให้เราเสมอๆ คำสั่งคือให้เตรียมข้อมูลไว้ เผื่อนัดได้วันไหนก็จะได้พร้อมไปปะหน้าเลย ฟังๆแล้วก็หมายถึงทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด งานนี้ยังไม่ทันได้เริ่มปฏิบัติการก็พบว่าอีเมล์นัดประชุมของโครงการที่ 3 ก็ถูกส่งต่อมาให้ พร้อมบอกวันเวลา สถานที่ ซึ่งเป็นการประชุมพรุ่งนี้เช้า…. Oh! my god… ใครจะทำได้ทันเนี่ย ขอบอกเลยทั้งวัน ยังไม่ได้แตะทีสิสตัวเองแม้แต่น้อย แถมเส้นตายการส่งรายงานความก้าวหน้าก็เขยิบเข้ามาใกล้ทุกที แล้วไหนจะต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเศรษฐศาสตร์ที่รามอีก …ประเด็นนี้พบว่า คุณ ดร. ถึงกับอึ้งว่าทำไม ยัยนี่ ทำไมทำอะไรเยอะแยะมากมาย ก็นั่นแหละแบบว่าทุกอย่างมันไม่ได้อยู่ในแผนของเรานี่นา แต่ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างเข้ามาอยู่รอบตัวเราและเราก็มีโอกาสได้ลองทำมัน จะไปกลัวอะไร ก็แค่ลงมือทำให้มันเสร็จไปทีละอย่าง แล้วมันก็จะว่างเอง …สาธุ