Work Hard

วันนี้เพิ่งไปประชุมงานโครงการที่ 4 มา ทีแรกคุยกะอาจารย์ที่ปรึกษาว่าไปประชุมแทนเพื่อน ผช.นักวิจัยอีกคน แล้วจะไม่ยุ่งกะโครงการนี้แล้ว คุยไปๆมาๆ ดร.ที่เอ็ม ก็ดันพูดยกยอเราซะงั้น หลังจากนั้นเลยปัดงานโครงการนี้ไม่ได้เลย แต่ก็เป็นเรื่องที่เราอยากทำนะ เพราะเนื้อหาบางส่วนดันมาเกี่ยวข้องกับงานทีสิสเราด้วยไง ไหนๆก็ไหนๆ เหนื่อยทั้งทีก็จะได้เอาไปใช้หลายๆอย่างหน่อย ที่สำคัญเค้าเรียกเราว่า “ผช.นักวิจัยพร้อมใช้” คือมีข้อมูลเกือบทุกอย่างอยู่ในหัวแล้ว นอกจากนั้นก็ยังเคยทำงานโครงการมาแล้ว หรืออะไรประมาณนั้น (ถ้ามองอีกมุมมันก็ไม่ถูกนะ เพราะถ้าไม่ให้โอกาสใครทำงานครั้งแรก แล้วจะเอาคนมีประสบการณ์มาจากไหนได้มากมาย) อ่อ…หยอดท้ายอีกหน่อยนึง ดร. แอบถามว่าเรามีโครงการหลังเรียนจบโทรึยัง แบบว่าอยากได้ไปทำงานด้วยที่เอ็มนั่นแหละ น่าประทับใจชะมัด

หลังจากเดินยิ้มออกห้องประชุมมาก็พบว่า…มีงานรออยู่ นั่นคือ โครงการที่ 1 และ 2 อันนึงต้องเตรียมเอกสารเพื่อยื่นเสนอโครงการ อีกอันนึงก็ต้องรีวิวงานเพิ่มเพื่อเตรียมประชุมกับหน่วยงานราชการกรมนึงที่คอยสร้างปัญหาให้เราเสมอๆ คำสั่งคือให้เตรียมข้อมูลไว้ เผื่อนัดได้วันไหนก็จะได้พร้อมไปปะหน้าเลย ฟังๆแล้วก็หมายถึงทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด งานนี้ยังไม่ทันได้เริ่มปฏิบัติการก็พบว่าอีเมล์นัดประชุมของโครงการที่ 3 ก็ถูกส่งต่อมาให้ พร้อมบอกวันเวลา สถานที่ ซึ่งเป็นการประชุมพรุ่งนี้เช้า…. Oh! my god… ใครจะทำได้ทันเนี่ย ขอบอกเลยทั้งวัน ยังไม่ได้แตะทีสิสตัวเองแม้แต่น้อย แถมเส้นตายการส่งรายงานความก้าวหน้าก็เขยิบเข้ามาใกล้ทุกที แล้วไหนจะต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเศรษฐศาสตร์ที่รามอีก …ประเด็นนี้พบว่า คุณ ดร. ถึงกับอึ้งว่าทำไม ยัยนี่ ทำไมทำอะไรเยอะแยะมากมาย ก็นั่นแหละแบบว่าทุกอย่างมันไม่ได้อยู่ในแผนของเรานี่นา แต่ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างเข้ามาอยู่รอบตัวเราและเราก็มีโอกาสได้ลองทำมัน จะไปกลัวอะไร ก็แค่ลงมือทำให้มันเสร็จไปทีละอย่าง แล้วมันก็จะว่างเอง …สาธุ

มุมมอง

วันนี้เพิ่งเข้าไปคุยงานวิจัยกับอาจารย์ที่ปรึกษาทั้ง 2 คน เกี่ยวกับตัวแปรในสมการที่เรากำลังสร้างอยู่ เนื่องจากข้อมูลในอดีตเราเปลี่ยนไม่ได้ การสร้างอนาคตจากอดีตที่มีขึ้นบ้างลงบ้างก็เลยค่อนข้างลำบาก บางตัวแปรก็ฝ่าฝืนทฤษฏี ไม่ยอมไปในทิศทางที่เราต้องการ อาจารย์ทั้ง 2 ก็เสนอมุมมองต่างๆ ทำให้เห็นว่าถ้ามองจากมุมของแต่ละคน ก็จะมองเห็นอะไรที่ต่างกันออกไป สมการที่มีปัญหาอยู่ บางทีมันก็นำเราไปสู่การสร้างอะไรที่ยิ่งใหญ่ได้มากขึ้น คำแนะนำที่ได้วันนี้ทำให้ปัญหาที่เรายังค้างคาอยู่สำหรับงานต่อไปมีหนทางเห็นวี่แววชัดเจนขึ้น

นอกจากนั้น การมองต่างมุม ก็ทำให้เราพยายามมองหามุมดีๆของการต้องลงทะเบียนเรียนเทอมที่ 5 ของ ป.โท ได้อีกหลายๆข้อ ส่วนหนึ่งก็ได้จากรุ่นพี่ ป.เอก ที่มีประสบการณ์แนะนำมา ณ ตอนนี้ เรามองว่า

1. การสอบครั้งนี้ไม่ใช่ส่อบเพื่อจบ ทำให้เรามีโอกาสได้รับคำแนะนำเพื่อแก้ไขปรับปรุงงานวิจัยของเราให้ดียิ่งขึ้น

2. ประสบการณ์และมีโอกาสใช้ชีวิตในแวดวงนักวิจัยนานมากขึ้น เพราะเมื่อยังใช้ชีวิตอยู่ในละแวกมหาฯลัย เราก็จะรู้เร็วรู้ไวว่ามีงานวิจัยอะไรที่อยู่ในเทรนด์ มีทุนดีๆมาบ้างไหม

3. การเป็นนักศึกษา ใช่ว่าใครก็เป็นได้ ออกไปทำงานแล้วจะเสียดาย

4. สร้างงานที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลดีกว่าทำงานแค่ให้ได้ปริญญา เพราะเราต้องการใช้ชีวิตอยู่บนเส้นสายของนักวิชาการไปอีกสักพัก

5. เวลา 1 เทอมที่คิดว่าควรจะเอาไปทำงานหาเงิน แต่เอามาทำงานวิจัยเพิ่ม อาจเทียบมูลค่าทางการเงินไม่ได้เลย แต่ในแง่องค์ความรู้ที่ได้มันติดตัวเราไปได้อีกนาน นานกว่าเงินที่จะเอามาละลายเพื่อความสุขชั่วคราวซะอีก

6. มีโอกาสตื่นสาย สนุกกับชีวิตแบบไม่มีเจ้านายได้อีกสักพัก

7. ปล่อยให้เพื่อนๆที่จบก่อนไปปูฐานหางานทำรอ ถึงเวลาเราเรียนจบก็จะได้อาศัยชื่อเพื่อนๆเข้าทำงาน

8. มีอินเตอร์เน็ตใช้ฟรีตลอดเวลาที่อยู่ที่ที่ทำงาน (มหาฯลัย)

9. สามารถไปติดต่องานราชการได้โดยไม่ต้องลางาน

10. จะได้กินข้าวโรงอาหารที่น่าเบื่อมากๆต่อไปอีกหนึ่งเทอม

….

และอีกเยอะแยะมากมาย ดังนั้นไม่เห็นต้องเครียดเลยที่จะจบช้าไปเทอมนึงแต่ได้อะไรทั้งหลายที่ว่ามานี้ ใช่ไหมเอ่ย…

แต่ตอนนี้ต้องกลับไปอ่านเปเปอร์ เตรียมเขียนงานต่อแล้วค่ะ V..