o_o น้ำหนักลด

วันก่อนได้ยินน้องที่อยู่ด้วยกันบอกว่าน้ำหนักขึ้น วันนี้ก็เลยชั่งดูมั่ง ตาชั่งเดิมๆของเรานี่แหละ จำได้ว่าตอนบริจาคน้ำหนักสัก 2 เดือนก่อน น้ำหนัก 50 ปริ่มๆ วันนี้กลายเป็น 47 ไปซะงั้น รู้เลยว่าเป็นเพราะการปั่นเล่มรายงานความก้าวหน้าและงานอื่นๆเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนั่นเอง มากกว่านั้นก็คือ ที่มันลดน่ะ เหมือนว่าจะเป็นน้องโฟรโมสต์ซะด้วย ตะกี้ก็เลยออกไปหาของกินมาซะหน่อย แต่ติดปัญหาตรงที่ไม่มีความอยากกินเลยนี่สิ ทั้งๆที่ตอนนี้ก็หมดช่วงแห่งความกดดันไปแล้วนะ แค่รอสอบเท่านั้นเอง ไม่รู้ว่าจะมีผลต่อน้ำหนักอีกสักเท่าไหร่ อยากผอมนะ แต่ส่วนที่ลดขอเป็นขากะน่องได้ป่ะ ไม่อยากแบนราบเป็นหน้ากลองนะ

Work Hard

วันนี้เพิ่งไปประชุมงานโครงการที่ 4 มา ทีแรกคุยกะอาจารย์ที่ปรึกษาว่าไปประชุมแทนเพื่อน ผช.นักวิจัยอีกคน แล้วจะไม่ยุ่งกะโครงการนี้แล้ว คุยไปๆมาๆ ดร.ที่เอ็ม ก็ดันพูดยกยอเราซะงั้น หลังจากนั้นเลยปัดงานโครงการนี้ไม่ได้เลย แต่ก็เป็นเรื่องที่เราอยากทำนะ เพราะเนื้อหาบางส่วนดันมาเกี่ยวข้องกับงานทีสิสเราด้วยไง ไหนๆก็ไหนๆ เหนื่อยทั้งทีก็จะได้เอาไปใช้หลายๆอย่างหน่อย ที่สำคัญเค้าเรียกเราว่า “ผช.นักวิจัยพร้อมใช้” คือมีข้อมูลเกือบทุกอย่างอยู่ในหัวแล้ว นอกจากนั้นก็ยังเคยทำงานโครงการมาแล้ว หรืออะไรประมาณนั้น (ถ้ามองอีกมุมมันก็ไม่ถูกนะ เพราะถ้าไม่ให้โอกาสใครทำงานครั้งแรก แล้วจะเอาคนมีประสบการณ์มาจากไหนได้มากมาย) อ่อ…หยอดท้ายอีกหน่อยนึง ดร. แอบถามว่าเรามีโครงการหลังเรียนจบโทรึยัง แบบว่าอยากได้ไปทำงานด้วยที่เอ็มนั่นแหละ น่าประทับใจชะมัด

หลังจากเดินยิ้มออกห้องประชุมมาก็พบว่า…มีงานรออยู่ นั่นคือ โครงการที่ 1 และ 2 อันนึงต้องเตรียมเอกสารเพื่อยื่นเสนอโครงการ อีกอันนึงก็ต้องรีวิวงานเพิ่มเพื่อเตรียมประชุมกับหน่วยงานราชการกรมนึงที่คอยสร้างปัญหาให้เราเสมอๆ คำสั่งคือให้เตรียมข้อมูลไว้ เผื่อนัดได้วันไหนก็จะได้พร้อมไปปะหน้าเลย ฟังๆแล้วก็หมายถึงทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด งานนี้ยังไม่ทันได้เริ่มปฏิบัติการก็พบว่าอีเมล์นัดประชุมของโครงการที่ 3 ก็ถูกส่งต่อมาให้ พร้อมบอกวันเวลา สถานที่ ซึ่งเป็นการประชุมพรุ่งนี้เช้า…. Oh! my god… ใครจะทำได้ทันเนี่ย ขอบอกเลยทั้งวัน ยังไม่ได้แตะทีสิสตัวเองแม้แต่น้อย แถมเส้นตายการส่งรายงานความก้าวหน้าก็เขยิบเข้ามาใกล้ทุกที แล้วไหนจะต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเศรษฐศาสตร์ที่รามอีก …ประเด็นนี้พบว่า คุณ ดร. ถึงกับอึ้งว่าทำไม ยัยนี่ ทำไมทำอะไรเยอะแยะมากมาย ก็นั่นแหละแบบว่าทุกอย่างมันไม่ได้อยู่ในแผนของเรานี่นา แต่ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างเข้ามาอยู่รอบตัวเราและเราก็มีโอกาสได้ลองทำมัน จะไปกลัวอะไร ก็แค่ลงมือทำให้มันเสร็จไปทีละอย่าง แล้วมันก็จะว่างเอง …สาธุ

มุมมอง

วันนี้เพิ่งเข้าไปคุยงานวิจัยกับอาจารย์ที่ปรึกษาทั้ง 2 คน เกี่ยวกับตัวแปรในสมการที่เรากำลังสร้างอยู่ เนื่องจากข้อมูลในอดีตเราเปลี่ยนไม่ได้ การสร้างอนาคตจากอดีตที่มีขึ้นบ้างลงบ้างก็เลยค่อนข้างลำบาก บางตัวแปรก็ฝ่าฝืนทฤษฏี ไม่ยอมไปในทิศทางที่เราต้องการ อาจารย์ทั้ง 2 ก็เสนอมุมมองต่างๆ ทำให้เห็นว่าถ้ามองจากมุมของแต่ละคน ก็จะมองเห็นอะไรที่ต่างกันออกไป สมการที่มีปัญหาอยู่ บางทีมันก็นำเราไปสู่การสร้างอะไรที่ยิ่งใหญ่ได้มากขึ้น คำแนะนำที่ได้วันนี้ทำให้ปัญหาที่เรายังค้างคาอยู่สำหรับงานต่อไปมีหนทางเห็นวี่แววชัดเจนขึ้น

นอกจากนั้น การมองต่างมุม ก็ทำให้เราพยายามมองหามุมดีๆของการต้องลงทะเบียนเรียนเทอมที่ 5 ของ ป.โท ได้อีกหลายๆข้อ ส่วนหนึ่งก็ได้จากรุ่นพี่ ป.เอก ที่มีประสบการณ์แนะนำมา ณ ตอนนี้ เรามองว่า

1. การสอบครั้งนี้ไม่ใช่ส่อบเพื่อจบ ทำให้เรามีโอกาสได้รับคำแนะนำเพื่อแก้ไขปรับปรุงงานวิจัยของเราให้ดียิ่งขึ้น

2. ประสบการณ์และมีโอกาสใช้ชีวิตในแวดวงนักวิจัยนานมากขึ้น เพราะเมื่อยังใช้ชีวิตอยู่ในละแวกมหาฯลัย เราก็จะรู้เร็วรู้ไวว่ามีงานวิจัยอะไรที่อยู่ในเทรนด์ มีทุนดีๆมาบ้างไหม

3. การเป็นนักศึกษา ใช่ว่าใครก็เป็นได้ ออกไปทำงานแล้วจะเสียดาย

4. สร้างงานที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลดีกว่าทำงานแค่ให้ได้ปริญญา เพราะเราต้องการใช้ชีวิตอยู่บนเส้นสายของนักวิชาการไปอีกสักพัก

5. เวลา 1 เทอมที่คิดว่าควรจะเอาไปทำงานหาเงิน แต่เอามาทำงานวิจัยเพิ่ม อาจเทียบมูลค่าทางการเงินไม่ได้เลย แต่ในแง่องค์ความรู้ที่ได้มันติดตัวเราไปได้อีกนาน นานกว่าเงินที่จะเอามาละลายเพื่อความสุขชั่วคราวซะอีก

6. มีโอกาสตื่นสาย สนุกกับชีวิตแบบไม่มีเจ้านายได้อีกสักพัก

7. ปล่อยให้เพื่อนๆที่จบก่อนไปปูฐานหางานทำรอ ถึงเวลาเราเรียนจบก็จะได้อาศัยชื่อเพื่อนๆเข้าทำงาน

8. มีอินเตอร์เน็ตใช้ฟรีตลอดเวลาที่อยู่ที่ที่ทำงาน (มหาฯลัย)

9. สามารถไปติดต่องานราชการได้โดยไม่ต้องลางาน

10. จะได้กินข้าวโรงอาหารที่น่าเบื่อมากๆต่อไปอีกหนึ่งเทอม

….

และอีกเยอะแยะมากมาย ดังนั้นไม่เห็นต้องเครียดเลยที่จะจบช้าไปเทอมนึงแต่ได้อะไรทั้งหลายที่ว่ามานี้ ใช่ไหมเอ่ย…

แต่ตอนนี้ต้องกลับไปอ่านเปเปอร์ เตรียมเขียนงานต่อแล้วค่ะ V..

wanna cry…

วันนี้ตื่นมาเครียดต่อกับงานที่ทำแล้วมีแต่ทางตัน ทำไมเพิ่มมานั่งทำตอนนี้นะ ปล่อยให้เป็นอย่างนี้ได้ไง ขนาดเราเองยังดูออกเลยว่ามั่ว แล้วที่ปรึกษาเค้าก็ต้องดูออกสิเนอะ ทำไงดีล่ะ เหลือเวลาอีกครึ่งวันเองสำหรับปั่นผลงาน เครียดจนอยากร้องไห้ อยากไปให้พ้นจากจุดนี้จริงๆ กลั้นใจให้เวลานี้ผ่านไปเร็วๆละกัน ทำเป็นมึนๆไม่รู้สึกรู้สาไปเหรอ สับสนในตัวเองมากมาย สาธุ…ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเถอะ ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม…พิมพ์เยอะๆใจจะได้สบายขึ้น พร้อมกลับไปสู้งานใหม่ สู้แค่ตายค่ะ

สะสางงานเก่า พร้อมรับปีใหม่

อีกไม่กี่วันก็จะหมดปี 2553 กันแล้ว งานเก่าๆค้างๆเน่าๆ ต้องรีบสะสาง ก่อนจะเก็บกระเป๋า หิ้วโน้ตบุ้ค หอบงานไปนั่งทำที่บ้านเกิด เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ แล้วค่อยกลับมาสู้ตายใน mid-term progress ต้นปีหน้า พร้อมทั้งงานที่ลงตารางรอแน่นเอี๊ยดอยู่…

เริ่มไม่อยากจะเชื่อว่าคนเรามีความสามารถทำงานได้ทีละหลายๆงานได้ขนาดนี้…เริ่มหยิ่งผยองในความสามารถที่มีในการจัดการกับงานทั้งปวงตอนนี้ได้ แต่อย่าถามเลยนะว่าทำไมงานถึงเยอะ ก็เพราะเรา took long vacation มาน่ะสิ กลับมาต่องานอีกทีท่วมหัวท่วมหาง แล้วยังจะมีหน้ากลับบ้านเหมือนชาวบ้านเค้าอีกนะ

คนเราเกิดมามันต้องสู้ แถมเกิดมาเป็นเด็กแม่โจ้ “งานหนัก ไม่เคยฆ่าคน” ท่องไว้ในใจ แล้วก้มหน้าทำงานต่อไป

สู้ตาย .V..

Q.E. completed

 Today I have qualify examination in the morning. Now I already passed the exam with quite better than I imagine. That is a good thing, it might according to I worked on this very hard or I have a lucky. Anyway, I passed it. Next I must work harder to finish the thesis in next semester. After that, I wanna to practice my English by to stay abroad which is used English as general language.

Ok, I will prepare the minute of meeting on last Wednseday.

See you, my diary.

Thesis works works

วันนี้นั่งสบตากับน้องโน้ตบุ๊คทั้งวัน เพื่อเกลาโครงร่าง ที่ไม่ค่อยจะมีน้ำมีเนื้อ ทำไปงงไป ยังไปไม่ถึงไหนซักที ไปๆกลับๆ อยู่นี่แหละ พรุ่งนี้ก็ต้องไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาอีก …

แต่การนั่งทำงานวันนี้ไม่ทรมารนะ รู้สึกว่าสนุกดี ไม่รู้ว่าทำไม สงสัยอารมณ์กลับมาสู่โหมดพร้อมทำงานแล้วมั้ง หรือไม่ก็ได้ดื่มกาแฟตอนเช้า ว่าแล้วก็ลืมซื้อกาแฟมาไว้อีก จะเลิกแต่ก็ทำใจไม่ได้ ตื่นเช้ามาแล้วไม่ได้กินกาแฟมันเหมือนขาดอะไรไปบางอย่างนะชีวิตเรา แต่ก็ยังเหลือทรีอินวันอยู่มั้ง พอปะทังชีวิตได้

 

ไปลุยต่อแล้วค่ะ อรทัย สู้ สู้

จะเสร็จไหมหนอ…

หยุดเสาร์อาทิตย์นี้กะว่าจะจบ proposal แต่ก็มีเหตุให้ต้องอ้างได้อีก เพราะรับนัดพี่สาวที่ทำงานเก่าไปสัมมนาเรียนแต่งหน้าไว้ แล้วน้องสาวก็มาขนของกลับบ้าน เสาร์ และอาทิตย์ก็เลยหมดไป แถมวันนี้หลังจากกลับจากไปหาน้องก็ดันเอาสเกิร์ตไปชนกะเสาปูนที่นอนขวางอยู่ในวัด…อย่างเซ็ง ไม่อยากทำอะไรกันเลยทีเดียว เพราะมันแตก แถมไม่แน่ใจว่าจะเคลมประกันได้รึเปล่าด้วย โอ้ยๆ ขอให้ได้ทีเถอะ

 

นั่นแหละก็เลยเพิ่งจะได้เริ่มนั่งทำตอนนี้แหละ ฮือๆ จะเสร็จไหมเนี่ย

 

พรุ่งนี้ก็มีตารางต้องทำอย่างอื่นเต็มวันถึงมืดเลยอ่ะ

 

แล้วก็ต้องนัดอาจารย์ที่ปรึกษาร่วมเพื่อไปคุยงานของเรา พร้อมกับเตรียมไปคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาเราอีก…เฮ้อ สู้ๆ

late examination…

Plan to take late examination for a month!!!!!! That’s my style?????

 

วันนี้คุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาและคณะกรรมการสอบทั้งหลาย พบว่า… ต้องเลื่อนสอบไปเป็นต้นเดือน ตค. ดังนั้น…ต้องทำเรื่องขอสอบช้า โดยเดือนนี้ยังเป็นสิงหานะ…วางแผนล่วงหน้า 1 อาทิตย์แล้วนะเรื่องนัดสอบ ปรากฏว่าไม่สำเร็จ ต้องสอบเดือนตุลา แต่ก็ใช่ว่าจะสบาย เพราะต้องเตรียมตัวสอบ ยิ่งมีเวลามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเครียดมากเท่านั้น ความเครียดมันจะสะสม สู้สอบๆไปซะ เครียดหนักๆ แป๊ปเดียวก็หาย อันนี้เล่นเครียดเป็นกว่าเดือน…อรทัยคงจะแย่แน่ะๆ

ระยะกระชั้นชิด…จะทันสอบไหมเนี่ย

เหลือเวลาอีกไม่เกิน 2 อาทิตย์ที่จะต้องส่งเล่มโครงร่าง แต่ว่าเพิ่งรู้ว่าหัวข้อเปลี่ยนนิดหน่อย จนถึงวันนี้ก็ยังไม่ได้เข้าไปคุยกับอาจารย์เพราะแกไม่ว่างเลย แค่อยากรู้ว่าหัวข้อที่เปลี่ยนมีอะไรเป็นพิเศษมากกว่าที่เราคิดหรือเปล่า ตัวเล่มก็รออาจารย์ที่ปรึกษาร่วมตรวจ รายนั้นก็ยังยุ่งมากมาย เราก็เลยเริ่มไม่แน่ใจว่าจะเอาไงดี นัดอาจารย์ไว้เลยหรือว่าจะเลื่อนเวลาสอบไปก่อนดี เพราะต้องยืนยันวันสอบกับเลขาอาจารย์ด้วย….เยอะแยะ ที่สำคัญเล่มก็ยังไม่จบ ว้า…. เอาให้จบๆๆๆๆ ในอาทิตย์นี้ให้ได้ ให้เรียบร้อยไปหนึ่งรอบก่อนละกัน ไม่งั้นก็คาราคาซัง ไม่รู้จุดจบสักกะที ถ้าโดนเปลี่ยนโดนโยกยังไงก็อุ่นใจที่เล่มจบ แต่จะจบได้ไหมหนอ เอาแบบที่คิดเองไปก่อนละกัน ปรึกษาใครก็ไม่ได้นี่นา

 

แอบเซ็ง >.<